Sluiter ook elders een paar eeuwen cultureel in beeld
Dichter Willem Sluiter (1627-1673) is zo nauw verweven geraakt met de Achterhoek, dat het soms lijkt of hij daarbuiten niet bekend was, maar dit beeld klopt niet. Wel degelijk klonk zijn werk ook elders een paar eeuwen door. Oude krantenberichten, die via Delpher zijn te raadplegen, geven hiervan mooie voorbeelden.
Werving in Friesland met Sluiterlied
Hoe belangrijk Sluiter cultureel gezien was, ook in Friesland, leert een ingezonden stuk van bijna een eeuw geleden uit de Dragster Courant (16-10-1925) over een kerkconcert. Het wervende stuk werd afgesloten met regels uit een lied van Sluiter, uit zijn Gezangen van Heilige en Godvruchtige stoffe (op de site digitale bibliotheek voor de Nederlandse letteren te lezen via de volgende link: https://www.dbnl.org/tekst/slui006geza01_01/slui006geza01_01_0008.php).
Voordracht hoogleraar in Haarlem
De voordacht van de Utrechtse hoogleraar dr. G. Kalff (later hoogleraar in de Nederlandse letterkunde en de geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Leiden en hier ook nog een poosje rector magnificus) in december 1900 in Haarlem was van andere aard, maar even interessant. Hij ging na hoe de mens behoefte heeft samen te gaan met de natuur. De ontwikkeling van het natuurgevoel bij het Nederlandse volk, was zijn onderwerp. In een rijtje namen noemde hij na Vondel, Coornhert, Spieghel, en Huygens ook Willem Sluyter van Eybergen. “Van menigen dichter werden uitingen van het natuurgevoel aangehaald, waardoor het gesprokene won aan aantrekkelijkheid”, aldus een verslag hierover in de Opregte Haarlemsche Courant van 21 december 1900. Een voorbeeld weer van Sluiters culturele betekenis.
Dietsche Kunstavond in Den Haag
En op de Dietsche Kunstavond van het Alg. Nederl. Verbond in Den Haag in oktober 1922, waarvoor ondanks concurrentie grote belangstelling bestond, werd na de pauze een gedichtje voorgedragen van Willem Sluiter, meldde het blad De Nederlander op 16 oktober van die maand.
Dichter, kinderboekenschrijver en bloemlezer P. van Renssen signaleerde in de jaren dertig van de vorige eeuw een overeenkomst tussen dichtregels van Willem Sluiter en van Guido Gezelle. De net na Van Renssens overlijden in 1937 verschenen bundel Verstolen schoonheid, een ‘verzameling oud-Hollandschade religieuse gedichten’ informeert hierover met een ‘oriënterende aanteekening’ van hem. Met Sluiters Gebedt om den wille Jezus te volbrengen is deze in de collage verwerkt. Aan de hand van informatie op de site Nederlandse Poëzie Encyclopedie wordt hier verteld wie Van Renssen was. Hij heeft Sluiters gebed, dat afkomstig uit zijn in 1661 verschenen eerste bundel 
Eibergenaar W.J. ten Cate legde twee eeuwen geleden, op 24 mei 1817, de levensbeschrijving van dichter en dominee Willem Sluiter (1627-1673) op papier vast. Hij schreef deze over – ‘nageschreven’ in zijn woorden – van iemand met de voornaam Barendjen (wiens achternaam helaas niet goed is te lezen), die deze op zijn beurt op 1 oktober 1779 in Amsterdam heeft opgeschreven.