Epenaar declameerde tot in deze eeuw Sluiterregels
Een hoogbejaarde Epenaar droeg tot in deze eeuw dichtregels van Willem Sluiter uit zijn hoofd voor, terwijl werd gedacht dat dit lang hiervoor al niet meer gebeurde. Het verhaal hierover verscheen in reactie op de publicatie van het boek 'Willem Sluiter anno nu' op begin december 2007 in Veluwe-edities van dagblad de Stentor. Hieronder de tekst van dit verhaal.
De Stentor
07-12-2007
Sluiter: troost voor opstandige tiener
,,Odink schrijft dat er honderd jaar geleden nog mensen waren die Sluiter uit hun hoofd konden citeren.” Epenaren Rien en Diet van der Stege lazen dat in een nieuw uitgekomen boek over predikant-dichter Willem Sluiter.
Maar zij weten beter: hun (schoon)vader E.J. ter Beek declameerde een jaar geleden nog Sluiters verzen.
,,Het is allemaal een merkwaardig verhaal”, vertelt Diet van der Stege-ter Beek. ,, We hadden de herdenkingsdienst in De Boskamp gemist omdat we door een misverstand geen uitnodiging hadden ontvangen. In die dienst is onder meer mijn vader herdacht die daar 13 december vorig jaar overleed. De dag na de dienst zei iemand tegen me: ik heb je gisteren gemist.”
Van der Stege had er een paar vervelende dagen van. Reden om op zondag 25 november de Achterhoek op te zoeken om er even uit te zijn.
,,In Lochem kwamen we midden in een Pietenzondag terecht. Niet iets waarop we zaten te wachten. Maar in de etalage van een boekwinkel zagen we opeens een boekje over Willem Sluiter. Dat kan geen toeval zijn, zeiden we tegen elkaar.”
Willem Sluiter (1627-1673) was predikant en dichter. Zijn bekendste werk in Buiten-Leven, een lofzang op natuur en landschap ‘in dees’ achter-hoek’. Tot begin vorige eeuw genoot hij bekendheid, daarna raakte Sluiter vergeten.
,,Mijn vader werd in 1910 aan de Bremensallee in Oene geboren. Op zijn 17e kreeg hij beenmergontsteking. Hij is er vreselijk ziek van geweest”, weet Diet van der Stege.
Na een half jaar ziekenhuis moest de jonge Oenenaar thuis opnieuw leren lopen. Hij hield er een stijf been aan over, tot zijn grote ergernis. Dat maakte hem boos en opstandig.”
De Wapenveldse predikant ds. Van Doesburg die wel bij de familie op bezoek kwam, gaf de gepijnigde Oenenaar het boekje Eensaem huis- en winterleven, met gedichten van Willem Sluiter.
,,Het moet toen al een oud boekje zijn geweest. Het zag er heel gebruikt uit. Waarschijnlijk was het een exemplaar van hemzelf. Hij zei erbij tegen mijn vader: ‘dat kun jij toch niet lezen’. Want het was gedrukt in gotisch schrift. Zoiets moet je niet tegen mijn vader zeggen. Na een paar keer ontcijferen kon hij het vloeiend lezen.”
De jonge Ter Beek las de gedichten niet alleen, hij leerde ze ook uit het hoofd. “Vroeger toen ik klein was, declameerde hij ze wel eens. Maar eigenlijk heel weinig. Pas de laatste paar jaar, toen hij in De Boskamp woonde, kwam alles weer boven en citeerde hij hele strofen. En niet vier regels, maar hele gedichten.”
Het boekje zelf is zoekgeraakt. “Vreselijk jammer natuurlijk. lk had het graag nog gehad.”
Hoewel Ter Beek bijna een jaar geleden op 96-jarige leeftijd overleed, heeft Rien van der Stege de schrijver van het jongste Sluiter-boek, Arend Heideman, per mail laten weten dat Sluiter in deze eeuw nog wel degelijk gedeclameerd werd.
Het museum De Scheper in Eibergen heeft een expositie aan Sluiter gewijd. ,,Daar gaan we nog wel even heen”, weet Diet van der Stege al.