Ode aan de kleine leeuwerik

Dichter en dominee Willem Sluiter (1627-1673) hief een lofzang aan op het eenvoudige plattelandsleven. Dichtregels van hem over dees' achter-hoek zijn vaak in verband gebracht met de streeknaam Achterhoek.

Zijn werk, waarin de geest van de Moderne Devotie doorklinkt, was een paar eeuwen zeer populair. Het is vele malen herdrukt. Er is opnieuw belangstelling voor ontstaan. Dit is mede te danken aan het in 2007 verschenen boek Willem Sluiter anno nu; De kleine leeuwerik, dat allerlei nieuwe initiatieven heeft opgeroepen. Deze site informeert hierover.

Via ZOEKEN (rechtsboven op deze site) met een trefwoord vindt u hier alles snel. Daarnaast biedt ARCHIEF (klik hier) een overzicht van alle artikelen, die ook onderaan de verschillende rubrieken te vinden zijn.

 

Ontdekking portret Sluiter brengt Achterhoek extra vreugd

klein

Bij de activiteiten rond de viering van 350 jaar Achterhoek is een opmerkelijk portret ontdekt van dominee en dichter Willem Sluiter (1627-1673). Zijn bekende dichtregels “Waer iemant duisent vreugden soek/ Mijn vreugt is in dees’ achter-hoek” uit 1668 vormden de aanleiding voor feestelijkheden dit jaar in deze regio. Een schilderij van de in Zuid-Afrika beroemde kunstenaar Frans Oerder (1867-1944) brengt nu extra vreugd. Elementen van twee kunstwerken uit de 17e eeuw zijn er goed in te herkennen.

Peter Sluiter uit Amsterdam, een verre nazaat van dominee en dichter Sluiter, is lid van de projectgroep Willem Sluiter en 350 jaar Achterhoek. Hij maakte de projectgroep attent op het onbekende schilderij van Oerder. Het is in het bezit is van een in Utrecht wonend familielid van hem, Janneke Sluiter.

Fotografen naar Utrecht

De projectgroep raakte zo enthousiast dat de fotografen Peter Jan van Haaften en Arie Burggraaf van museum De Scheper in Eibergen deze week naar Utrecht zijn gestuurd voor het vervaardigen van goed beeldmateriaal, dat op allerlei manieren benut kan worden de komende maanden. Zo zal een foto van het schilderij het omslag sieren van het boek ‘Van achter-hoek tot Achterhoek’ dat de historische kringen van Eibergen en Neede begin september laten verschijnen. Eén van de artikelen in dit boek belicht ook hoe Willem Sluiter met portretten en prenten langer in beeld blijft.

Met het werk van Oerder kreeg de reeks kunstwerken met betrekking tot Willem Sluiter een opmerkelijk vervolg. Oerder is nauw verbonden met Zuid-Afrika. Hij schilderde het Sluiterportret waarschijnlijk ongeveer een eeuw geleden. Zijn werk roept direct het indringende portret in herinnering dat Pieter van Anraadt (1635-1678) schilderde van Sluiter, al heeft Oerder waarschijnlijk alleen de kopie onder ogen gehad die Sluiternazaat en tijdgenoot Willy Sluiter hiervan vervaardigde. Wellicht nog sterker liet Oerder zich inspireren door de belangrijkste Sluiterprent van de etser Jan Luyken. Daarop is de dichter te zien voor het open venster.

Op het doek van Oerder is op de achtergrond het binnenhalen van de oogst te zien, in een Achterhoeks landschap. De dichter zit deze keer niet links, zoals bij Luyken, doch kijkt ons van rechts aan, net als op het geschilderde portret van Van Anraadt.

Contact Oerder met nazaten

Oerder werd geboren in Rotterdam en is in Pretoria overleden. Bekendheid en respect verwierf hij door zijn bloemstillevens, Transvaalse landschappen en portretten, waaronder zo’n 600 kinderportretten. In 1890 vertrok hij voor de eerste keer naar Zuid-Afrika. Tijdens de Boerenoorlog maakte hij veel schetsen van oorlogssituaties. Een economische crisis dwong hem in 1908 terug te keren naar Nederland. Dertig jaar later vertrok hij opnieuw naar Zuid-Afrika, waar hij als een beroemdheid weer werd binnengehaald. In tal van Zuid-Afrikaanse musea hangt werk van hem.

Waarom hij zijn Sluiterdoek maakte en hoe hij geïnspireerd raakte door het portret van de dichter en de prent van Luyken, is niet bekend. In elk geval heeft hij contact gehad met nazaten van de dichter. Zo schilderde hij in 1924 ook toenmalig rector-magnificus van de Gemeente-universiteit in Amsterdam (nu UvA), prof.dr. Carel Philip Sluiter. Bovendien maakte hij portretten van twee van diens kleindochters.

Borklose Maote opent met Willem Sluiter

Het maartnummer van Borklose Maote, het tijdschrift van de Historische Vereniging Borculo waar ik zelf jaren geleden de naam van heb mogen bedenken, opent met een artikel over Willem Sluiter. Uiteraard worden hierin de Borculose aspecten van de dichter belicht en ook de viering van 350 jaar Achterhoek. Het verhaal krijgt ook al snel een vervolg in Borculo. In de bijeenkomst van deze historische vereniging op woensdag 11 april houdt auteur Arend Heideman een lezing over Willem Sluiter en 350 jaar Achterhoek. Deze vergadering begint om acht uur 's avonds en wordt gehouden in zaal Peters aan de Steenstraat 7. 

Selfie met beroemde portretten

Schermopname 1703 bewerkt-1

Tijd voor mooie herinneringen nu volgend jaar 35o jaar Achterhoek kan worden gevierd. Deze streeknaam dook in 1668 op in de bekende dichtregel ‘Waer iemand duisent vreugden soek/ Mijn vreugt is in dees’ achter-hoek’ van dichter en dominee Willem Sluiter (1627-1673). Tien jaar geleden kwam voor het eerst een foto in kleur beschikbaar van zijn beroemde portret en dat van zijn zus Maria. Ze zijn in particulier bezit en worden nooit geëxposeerd. Pieter van Anraadt heeft ze waarschijnlijk tussen 1660 en 1665 geschilderd. Hij is in de leer is geweest bij Gerard ter Borch. Ik voel me zeer bevoorrecht dat ik de kunstwerken in 2oo7 even in handen heb mogen houden, in de tuin van de eigenaren. Zo kon Ben van Dijk er foto’s van maken voor mijn even later verschenen boek ‘Willem Sluiter anno nu; De kleine leeuwerik’ – sommige van zijn opnames lijken nu selfies! De kunstenaar Willy Sluyter(1873-1949), een nakomeling van de dichter, heeft later van beide portretten een kopie geschilderd.