Willem Sluiter was ook bekend bij veel katholieken

Voorpagina’s van twee katholieke dagbladen, die ruim een eeuw geleden prominent over Sluiter berichtten.

De naam van Willem Sluiter mag voor altijd verbonden zijn met de Achterhoek, zijn werk is een paar eeuwen populair geweest op allerlei plaatsen in Nederland, niet alleen onder protestanten, leerde onderzoek. Katholieken kenden deze dichtende dominee eveneens. Zo berichtten ruim een eeuw geleden twee katholieke bladen over Sluiter.

Het Huisgezin, Roomsch-katholiek dagblad voor Nederland, dat verscheen in ’s Hertogenbosch, publiceerde op 9 juni 1923 een kort artikel onder de titel Eene letterkundige residentie in de Peel: Deurne, waarin prominent de naam van Willem Sluiter voorkomt. Hoofdpersoon hierin vormde de Zutphense dominee Johannes Florentius Martinet (1729-1795), afkomstig uit Deurne en bekend van zijn Katechismus der Natuur.

Opgemerkt werd dat de letterkunde vaak bloeit in een streek die niet de voornaamste van het land wordt geacht. Het kostte weinig moeite hierbij voorbeelden uit verschillende tijdperken te noemen en deze opsomming begon als volgt: “We hoeven maar te denken aan Sluyter, den predikant-dichter van het in den Gelderschen Achterhoek verloren dorpje Eibergen.”

Bij Sluiters bekendheid in katholieke kringen is het vast geen nadeel geweest, dat hier zijn lofzang op Maria zo positief werd ontvangen (ondanks kritiek in het begin en later ook nog op zijn hekeldicht op de mis). Maar dit was niet de enige reden waarom veel katholieken kennelijk ook Sluiter kenden. Zijn bekendste regels (Waer iemant duisent vreugden soek, Mijn vreugt is in dees’ achter-hoek), vaak verschillend weergegeven,droegen hier ongetwijfeld aan bij. Zo drukte even later dat jaar, op 3 november 1923, De Volkskrant, dagblad voor het Katholieke Volk bij informatie over de Achterhoek deze regels van ‘De Eibergsche zanger’ af.

De Volkskrant van 3 november 1923.